Piotr Woroniec jest przede wszystkim niezwykle bystrym i przenikliwym obserwatorem. U początków jego procesu twórczego zawsze leży baczna obserwacja zachowań społecznych, z którymi spotyka się na co dzień i fascynacja zjawiskami zachodzącymi w przyrodzie. Chociaż malarstwo Piotra Worońca pozostaje głęboko zakorzenione w otaczającej nas rzeczywistości, to jednak artysta pragnie mówić o niej językiem abstrakcji. Na powierzchni płyty malarskiej dokonuje zatem syntezy i analizy realności, w wyniku której, budując imago, łączy ze sobą w idealnych proporcjach: konkretność świata materialnego, liryczność świata uczuć i metafizykę świata duchowego. W ten sposób, przy pomocy podstawowych narzędzi, takich jak kolor, faktura i światłocień, kreuje nowy świat, stwarza Realizm Alternatywny, złożony z poddanych analitycznemu recyklingowi fragmentów świata codziennego. W wyniku tej kreacji powstają obrazy zbudowane z materii o chropowatej powierzchni, tchnące spokojem, dźwięczące ciszą, wymagające od odbiorcy odpowiedniej uwagi i skupienia.
Jednak Alt realizm to nie tylko treść i forma obrazów. To także, a być może przede wszystkim, postawa twórcza artysty, która zakłada odrzucenie narracyjności, ucieczkę od malarstwa ilustrującego, kontestację dosłowności w sztuce i sprzeciw wobec przedstawiania lustrzanego odbicia świata ludzkich sylwetek. Piotr Woroniec nie pisze jednak rewolucyjnych manifestów, nie publikuje odezw i apeli, w których roi się od wykrzykników. Zamiast tego, pozwala mówić swoim pracom. Stworzone przez niego obrazy, zawieszone na ścianach Pragalerii, stają się więc osobistym wyznaniem wiary, stanowią kolejne akapity jego prywatnego, artystycznego manifestu, który należy odczytywać szeptem.
