Pod względem formalnym, malarska twórczość Natalii Szynal stanowi wyjątkowo interesujący przykład nowoczesnej reinterpretacji tradycyjnego tematu pejzażu. Artystce udała się niezwykle trudna sztuka zatrzymania w pół drogi – w jej płótnach możemy wciąż rozpoznać elementy, które zakotwiczają to malarstwo w świecie przedstawieniowym – linie horyzontu, zasnute mgłą wybrzeże, majaczący w tle las, burzowe chmury zbierające się na niebie. Z drugiej jednak strony, w obrazach Natalii Szynal odnajdujemy charakterystyczny dla sztuki abstrakcyjnej sposób budowania kompozycji. Artystka patrzy na świat, który kreuje na powierzchni płótna przez pryzmat linii i plam barwnych, rozważa ich wzajemny stosunek, stosuje przemyślane kontrasty tonów ciepłych i zimnych, dąży do osiągnięcia absolutnej harmonii w dziele sztuki.
Natura, która otacza artystkę na co dzień, stanowi dla niej nie tylko nieustanne źródło inspiracji formalnej. Natalia Szynal patrzy na otaczający ją świat przez pryzmat własnej wrażliwości, w swoich kompozycjach zamyka uczucia, stany emocjonalne, doświadczenia z przeszłości. Dzięki temu, pomimo ogromnych formatów płócien, jej kompozycje, malowane jakby mgłą i powietrzem, cechuje wyjątkowa atmosfera intymności i subtelny liryzm.
